To inicjatywa wielu środowisk. Okno życia to specjalnie przygotowane miejsce umożliwiające matkom nie mogącym lub nie chcącym opiekować się noworodkiem anonimowe, bezpieczne pozostawienie go. Idea systemowej ochrony podrzuconych dzieci stosowana była już w średniowieczu. Najstarsze zachowane Okno życia pochodzi z 1198 r.
i znajduje się w Rzymie przy powstałym z inicjatywy papieża Innocentego III szpitalu Ducha Świętego.
Pierwsze "Okno życia" w Polsce otwarto 19 marca 2006 u sióstr nazaretanek w Krakowie przy ul. Przybyszewskiego 39 i oznaczono herbem Jana Pawła II oraz logo Caritas.
Do kwietnia 2012 uratowano dzięki Oknom życia w Polsce czterdziestu dwóch (42) noworodków. W Polsce działa 49 Okien Życia.
Nieotwierane z zewnątrz, ogrzewane i wentylowane z odpowiednim miejscem dla noworodka. Po otwarciu uruchamia się sygnalizacja alarmująca dyskretnie opiekunki, zazwyczaj siostry zakonne. Noworodek umieszczany jest w inkubatorze do czasu przyjazdu karetki, która zabiera go do szpitala, gdzie przechodzi badania, a następnie kierowany jest do pogotowia rodzinnego. Równolegle uruchamiane są procedury nadania tożsamości
i adopcyjna. Dzieci z okna mogą szybko trafić do adopcji, a w czasie procedury adopcyjnej dzięki zgodzie sądu na preadopcję przebywać już w nowej rodzinie, co zapobiega chorobie sierocej.
Kobiety znajdujące się w trudnej sytuacji a oczekujące narodzin dziecka mogą otrzymać pomoc w co najmniej 40 Domach Samotnej Matki prowadzonych przez Kościół. Praktycznie na terenie każdej polskiej diecezji znajduje się tego typu placówka prowadzona przez Caritas, zakony żeńskie lub fundacje pro-life.